Konbanwa,
Het blijft hier ongelooflijk druk, zeker nu het aftellen van mijn terugkeer naar Furandasu (wie kent het nog?) is begonnen. Daarom is dit ook het voorlaatste blogbericht. Zoals jullie al weten heb ik intussen Kyoto en Hiroshima bezocht, allebei prachtige steden. In Hiroshima loopt het over van de toeristen, ook westerse, die allemaal de befaamde Hiroshima Dome willen zien. Dat is het enige gebouw dat daar nog rechtstond na de bom. Het wordt in die verwoeste staat bewaard om in het Japans te zeggen " Nooit meer (een kern)oorlog!" Ik bezocht er ook het Peace museum, zie foto van gisteren.
Daarna ging ik naar een andere oude hoofstad van Japan: Nara. Daar zal ik de laatste Japanse week verblijven bij een nieuwe familie. Niet echt een gastfamilie, aangezien ik er niet door YFU ben geplaatst maar wel via vrienden van mijn ouders. Er zijn hier geen andere kinderen, maar wel een Ojiijan, de inwonende grootvader. Een typische Japanse familie dus want inwonende grootouders zijn hier heel gewoon. Ik slaap in dit huis op een Futon, de typische Japanse matras, dus geen bed in mijn slaapkamer!
De vorige twee dagen bezocht ik Kyoto. Eén van de mooiste steden van het Oosten, in elk geval bij de mooiste die ik ooit zag. Men kan Kyoto het Japanse Lourdes noemen, alles staat daar namelijk in het teken van religie. Er zijn dan ook meer dan 1600 tempels. Ik bezocht de negen belangrijkste, en dan was ik moe en voldaan. Toch is Kyoto ook zeer modern. Het heden en het verleden staan er mooi naast elkaar. De tweede dag dat ik Kyoto bezocht, gaf mijn gastmoeder mij een Yucata (bij ons wel eens kimono genoemd). Daarmee was het bezoek aan de Gouden Tempel van Kyoto helemaal af. Gelukkig kende niemand mij daar.
Vandaag bezocht ik Osaka en Nara. In Osaka gingen we eerst naar het castle. Iedere grote Japanse stad heeft zijn eigen kasteel, maar ze zijn absoluut niet zoals wij die kennen. Het zijn hoog omwalde en prachtig gedecoreerde torens, vaak in het wit, met meestal een gouden vis op het dak. Het Osaka castle was het op één na indrukwekkendste gebouw van de dag, zie verder. In Osaka gingen we dan naar het Nakanoshima island, op de rivier en in het centrum van de stad. Het prachtige oude eiland staat al eeuwen vol rozen en andere bloemen, zelfs Nederlandse tulpen! Ik zag prachtige foto's ervan in de lente. Het laatste wat we in Osaka deden, was het Umeda gebouw, het tweede hoogste in Osaka, maar het kowaiste (eens testen of jullie nog je woorden kennen) in heel Japan! Ik ging alleen met een lift naar boven want de anderen durfden niet. De lift is namelijk volledig uit glas gemaakt en geeft een akelig gevoel als je daalt of stijgt. Maar het uitzicht was ***.
Dan bezoek aan Nara, mijn nieuwe thuisstad dus. We gingen er eerst naar een Karaoke-bar. Karaoke is hier in Japan ontstaan, en is uitgegroeid tot een ware cultuur. Zelfs zakenmannen komen er samen naartoe, en voeren besprekingen tussen het zingen door, moet kunnen! Er komt veel meer bij kijken dan zingen, er wordt gegeten, gedronken… Het was een hele leuke ervaring!
’s Avonds bezochten we er nog de 15m hoge Boeddha in zijn BigBuddha tempel. Er was daar ook een festival aan de gang, waarbij wel honderden kaarsen in het park rond de tempel waren geplaatst, mooi!
Dit festival was deel van de Obon-week, een week waarin de Japanners hun overleden voorouders gedenken. Men zegt dat de zielen van de overledenen in deze week terugkomen om hun naasten een bezoek te brengen.
Ook mijn familie thuis in Overijse is deze dagen in de Obon-sfeer. Het is vandaag namelijk net twee jaar geleden dat wij afscheid moesten nemen van onze geliefde oma. Zonder oma Kaatje had ik geen piano gespeeld, zonder haar zou ik zeker niet naar Japan zijn gekomen, zonder haar was ik er natuurlijk niet geweest. Of was ik iemand anders geweest..maar da's misschien al te veel boeddhistisch, allicht door die vele tempels hier. In elk geval oma Kaatje leerde onze familie reizen. Zij aanvaardde, en stimuleerde daarna, toen mijn papa met YFU op jaaruitwisseling naar Amerika wou. Daardoor ging Dieter dertig jaar later op dezelfde manier naar China. En dit jaar volgde ik dus ook weer met YFU naar dit land van de 125 keizers. Dank u Oma Kaatje. Bij haar thuis hing altijd een bordje, net zoals bij de bomma van Raymond van het Groenewoud. Op dat bordje van mijn oma stond geschreven: " Mijn Vlaand'ren spreekt een eigen taal. God gaf elk land de zijne. Laat ze rijk zijn, laat ze kaal, ze is Vlaamsch en ze is de mijne." In Kyoto werd ik aan dat bordje herinnerd. En daarom voeg ik vandaag speciaal voor mijn oma Kaatje een liedje in het Nederlands toe aan mijn blog. Ik kreeg het lied vandaag toegestuurd door mijn vader.
Sayoonara!
Feit van de dag: Treinen zitten hier vaak zò overvol, dat er bij grote stations personeel op de perrons staat dat de mensen letterlijk in de treinen duwt.
Tweede Feit van de dag(voor de verloren dagen): Het woord Karaoke is ontstaan door samensmelting van de woorden Karappo en Okesutura, die respectievelijk Leeg en Orkest betekenen
Derde woord van de dag: Tamago , ei (vandaar het bekende speelgoed: Tamagotchi!)
Het blijft hier ongelooflijk druk, zeker nu het aftellen van mijn terugkeer naar Furandasu (wie kent het nog?) is begonnen. Daarom is dit ook het voorlaatste blogbericht. Zoals jullie al weten heb ik intussen Kyoto en Hiroshima bezocht, allebei prachtige steden. In Hiroshima loopt het over van de toeristen, ook westerse, die allemaal de befaamde Hiroshima Dome willen zien. Dat is het enige gebouw dat daar nog rechtstond na de bom. Het wordt in die verwoeste staat bewaard om in het Japans te zeggen " Nooit meer (een kern)oorlog!" Ik bezocht er ook het Peace museum, zie foto van gisteren.
Daarna ging ik naar een andere oude hoofstad van Japan: Nara. Daar zal ik de laatste Japanse week verblijven bij een nieuwe familie. Niet echt een gastfamilie, aangezien ik er niet door YFU ben geplaatst maar wel via vrienden van mijn ouders. Er zijn hier geen andere kinderen, maar wel een Ojiijan, de inwonende grootvader. Een typische Japanse familie dus want inwonende grootouders zijn hier heel gewoon. Ik slaap in dit huis op een Futon, de typische Japanse matras, dus geen bed in mijn slaapkamer!
De vorige twee dagen bezocht ik Kyoto. Eén van de mooiste steden van het Oosten, in elk geval bij de mooiste die ik ooit zag. Men kan Kyoto het Japanse Lourdes noemen, alles staat daar namelijk in het teken van religie. Er zijn dan ook meer dan 1600 tempels. Ik bezocht de negen belangrijkste, en dan was ik moe en voldaan. Toch is Kyoto ook zeer modern. Het heden en het verleden staan er mooi naast elkaar. De tweede dag dat ik Kyoto bezocht, gaf mijn gastmoeder mij een Yucata (bij ons wel eens kimono genoemd). Daarmee was het bezoek aan de Gouden Tempel van Kyoto helemaal af. Gelukkig kende niemand mij daar.
Vandaag bezocht ik Osaka en Nara. In Osaka gingen we eerst naar het castle. Iedere grote Japanse stad heeft zijn eigen kasteel, maar ze zijn absoluut niet zoals wij die kennen. Het zijn hoog omwalde en prachtig gedecoreerde torens, vaak in het wit, met meestal een gouden vis op het dak. Het Osaka castle was het op één na indrukwekkendste gebouw van de dag, zie verder. In Osaka gingen we dan naar het Nakanoshima island, op de rivier en in het centrum van de stad. Het prachtige oude eiland staat al eeuwen vol rozen en andere bloemen, zelfs Nederlandse tulpen! Ik zag prachtige foto's ervan in de lente. Het laatste wat we in Osaka deden, was het Umeda gebouw, het tweede hoogste in Osaka, maar het kowaiste (eens testen of jullie nog je woorden kennen) in heel Japan! Ik ging alleen met een lift naar boven want de anderen durfden niet. De lift is namelijk volledig uit glas gemaakt en geeft een akelig gevoel als je daalt of stijgt. Maar het uitzicht was ***.
Dan bezoek aan Nara, mijn nieuwe thuisstad dus. We gingen er eerst naar een Karaoke-bar. Karaoke is hier in Japan ontstaan, en is uitgegroeid tot een ware cultuur. Zelfs zakenmannen komen er samen naartoe, en voeren besprekingen tussen het zingen door, moet kunnen! Er komt veel meer bij kijken dan zingen, er wordt gegeten, gedronken… Het was een hele leuke ervaring!
’s Avonds bezochten we er nog de 15m hoge Boeddha in zijn BigBuddha tempel. Er was daar ook een festival aan de gang, waarbij wel honderden kaarsen in het park rond de tempel waren geplaatst, mooi!
Dit festival was deel van de Obon-week, een week waarin de Japanners hun overleden voorouders gedenken. Men zegt dat de zielen van de overledenen in deze week terugkomen om hun naasten een bezoek te brengen.
Ook mijn familie thuis in Overijse is deze dagen in de Obon-sfeer. Het is vandaag namelijk net twee jaar geleden dat wij afscheid moesten nemen van onze geliefde oma. Zonder oma Kaatje had ik geen piano gespeeld, zonder haar zou ik zeker niet naar Japan zijn gekomen, zonder haar was ik er natuurlijk niet geweest. Of was ik iemand anders geweest..maar da's misschien al te veel boeddhistisch, allicht door die vele tempels hier. In elk geval oma Kaatje leerde onze familie reizen. Zij aanvaardde, en stimuleerde daarna, toen mijn papa met YFU op jaaruitwisseling naar Amerika wou. Daardoor ging Dieter dertig jaar later op dezelfde manier naar China. En dit jaar volgde ik dus ook weer met YFU naar dit land van de 125 keizers. Dank u Oma Kaatje. Bij haar thuis hing altijd een bordje, net zoals bij de bomma van Raymond van het Groenewoud. Op dat bordje van mijn oma stond geschreven: " Mijn Vlaand'ren spreekt een eigen taal. God gaf elk land de zijne. Laat ze rijk zijn, laat ze kaal, ze is Vlaamsch en ze is de mijne." In Kyoto werd ik aan dat bordje herinnerd. En daarom voeg ik vandaag speciaal voor mijn oma Kaatje een liedje in het Nederlands toe aan mijn blog. Ik kreeg het lied vandaag toegestuurd door mijn vader.
Sayoonara!
Feit van de dag: Treinen zitten hier vaak zò overvol, dat er bij grote stations personeel op de perrons staat dat de mensen letterlijk in de treinen duwt.
Tweede Feit van de dag(voor de verloren dagen): Het woord Karaoke is ontstaan door samensmelting van de woorden Karappo en Okesutura, die respectievelijk Leeg en Orkest betekenen
Derde woord van de dag: Tamago , ei (vandaar het bekende speelgoed: Tamagotchi!)